sunnudagur, júní 24, 2012


Það var óskaplega fallegt veður úti þegar ég vaknaði um kl. 3:30 aðfaranótt laugardagsins. Úti var heiðskýrt, blæjalogn, hlýtt og smá þokuhnoðrar í Esjunni. Betri gátu aðstæður ekki verið fyrir komandi dag. Ég hafði reyndar ekki sofið allt of vel um nóttina. Upp úr miðnætti lenti kötturinn okkar í miklum hávaðaslagsmálum við einhvern aðkomuribbalda úti á bílastæði. Lætin í þeim gerðu hundinn í næstnæsta húsi vitlausan svo hann gelti allt hvað af tók. Geltið í honum vakti smábörn í einhverju húsi sem grétu ákaflega. Það má því segja að kettirnir hafi komið hverfinu í uppnám um stund. Ég hafði ákveðið síðla vetrar með nokkrum Rotarryfélögum að fara 10 ferðir á Esjuna til stuðnings baráttu Rotary gegn lömunarveiki í nokkrum löndum þriðja heimsins. Það hafði hist svo skemmtilega á að  bjartsýnis- og framkvæmdafólkið Elísabet, Daníel Smári og Sigurður höfðu skipulagt fyrsta Esjumaraþonið sama daginn. Ég hafði fyrst svolitlar áhyggjur af að það gengi ekki að tvinna þetta tvennt saman en svo hurfu þær og ég skráði mig í 10 hringja hlaupið. Ég rann að vísu blint í sjóinn hvernig ég væri í stakk búinn til að takast á við þetta verkefni. Bæði var ég nýlega búinn að hlaupa GUCR hlaupið í Bretlandi og síðan var ég ekkert sértaklega vel Esjuæfður. Ég fór í fyrsta sinn á Esjuna í vor fyrir mánuði síðan. Samtals hafði ég farið sex sinnum á fjallið. Tvisvar eina ferð, þrisvar tvær ferðir og eina fjögurra ferða ferð. Eftir fjögurra ferða túrinn þá vissi ég að ég gæti lokið 10 ferðum. Ef maður lýkur 40% af hlaupi í góðum gír á æfingum, þá á maður að komast næstu 40% með þokkalegum hætti og svo fer maður rest á þrjóskunni. Þetta var hins vegar spurning um tíma. Ég setti mér það markmið að fara tíu ferðir undir 14 tímum. Það viðmið var sett þar sem ég hafði heyrt að það hefðu verið farnar sjö ferðir á Esjuna fyrir nokkrum árum á 14 tímum. Mér fanst því tilvalið að stefna að 10 ferðum á sama tíma. Planið var að fara hverja ferð upp og niður að jafnaði á klukkutíma og korteri. Svo tekur smátíma að fara aukahringinn niðri og alltaf tekur einhvern tíma að næra sig og græja á drykkjarstöðinni en þetta ætti að ganga upp.
Ég plástraði fæturnar vel og sérstaklega hælana áður en lagt var af stað. Það er vont að fá skafsár á hælana í fjallgöngum, sérstaklega ef maður á langt eftir. Ég skipulaði næringuna vel en reynslan hefur kennt mér að það er affarasælast að vera sem mest sjálfbjarga í þeim efnum. Uppi við Esju var allt að verða klárt. Skipuleggendur, starfsfólk og keppendur mættir. Við vorum fjórir sem ætluðum að þreyta þessa frumraun. Rétt um kl. 5:00 var hlaupið ræst og ákveðin óvissuferð hófst. Það var smásvalt í byrjun en það breyttist fljótt þegar brekkurnar tóku við. Þá var svitinn fljótur að spretta fram. Þeir Sigurður og Þorlákur voru léttir á brekkkuna, þá kom Birkir og ég rak lestina. Það olli mér ekki áhyggjum. Ég fer yfileitt hægt af stað í löng hlaup. Það getur margt gerst á langri leið. Sólin var að koma upp þegar við vorum í brekkunum og það leit út fyrir að þetta gæt orðið heitur dagur. Logn og heiðskýrt. Þegar komið var upp að Steini var strikað á númerið og svo var rúllað niður. Strákarnir voru miklu grimmari í niðurhlaupinu en ég svo þeir hurfu fljótlega. Ég var ekki viss um hvernig staðan væri í lærunum svo ég vildi varast að bræða úr þeim í upphafi. Þegar ég var að komast niður þá mætti ég Þorláki. Hann var orðinn fyrstur og hélt þeirri stöðu til loka hlaups. Síðan tók hver hringurinn við á fætur öðrum. Daníel hlaupafélagi slóst í hópinn á þriðja hring og fór þrjár ferðir með mér. Það var fínt að hafa einhvern með til að spjalla við öðru hverju. Rotarymenn voru mættir í lok þriðja hrings. Þeir settu upp tjald fyrir daginn og voru með kynningarefni og annað fyrir áhugasama. Í lok fjórða hrings þá hringaði Þorlákur mig. Hann var mjög léttstígur á brattann og rann lipurlega niðurímót.
Það hitnaði vel í fjallinu þegar leið á morguninn. Samt var veðrið óskaplega gott. Smá svali af og til en annars logn. Það var bara að passa sig á að að drekka vel og reglulega. Ég tók Herbalife prótei hristing á ca þriggja tíma fresti.Oft tók ég með mér orkukex til að maula þegar ég var að fara frá Steini. Það þarf einnig að hugsa um magann og gæta þess að hann tæmist aldrei. Ég fór fram úr Birki á fimmta hring. Hann sagðist hafa verið frekar illa fyrirkallaður og var farinn að þreytast.
Á sjötta hring varð ég dálítið áhyggjufullur. Þá varð ég allt í einu orkulaus á leiðinni upp. Ég þurfti oft að stansa upp brekkurnar og safna kröftum. Mér leist ekki á þetta. Ef ég væri kominn í vegginn þá ætti ég langa og erfiða leið fyrir höndum. Loks komst ég upp að Steini og gat farið að anda léttar (í bili). Þegar ég kom niður borðaði ég vel, tók orkugel, drakk mikið kók og gerði hvað ég gat og kunni til að rétta af orkubalansinn. Það kom í ljós að þetta dugði. Nú gat ég haldið sama dampi og áður upp brekkurnar. Ég fann fyrir örlitlum sinadrætti af og til eftir fimmta hring. Það var ekkert annað að gera en að drekka vel og taka steinefnatöflur í brúsann. Það hreif og sinadrátturinn hvarf. Það er ógaman að fá sinadrátt í fæturna þegar maður er á léttu rennsli niður í mót. Guðni Rotaryfélagi fór með mér tvær ferðir. Við höfðum verið saman í fótbolta úti í Kaupmannahöfn forðum daga í Íþróttafélaginu Guðrúnu. Hann var minnugri en ég því ekki þekkti ég hann aftur. Svona er þetta. Það fjölgaði hressilega í fjallinu þegar fimm hringja hópurinn lagði af stað. Þar var tekið á því. Það var miklu skemmtilegra að vera í fjallinu þegar fjölgaði í hópnum. Menn heilsast og hvetja hver annan. Einnig var töluverð umferð gangandi fólks yfir daginn. Þar hittir maður yfirleitt einhvern kunnugann. Síðan fjölgaði aftur hressilega þeggar tveggja hringja fólkið lagði af stað um kl. 14:00. Þar fóru menn mikinn upp og hlupu síðan niður brekkurnar með látum. Fyrstu menn hlupu upp brekkurnar eða rótuðust áfram í framdrifinu með stöfum. Þá var ekki mikið heilsað!!!
Það er alltaf svo að niðurtalningin er léttari þegar fyrri hlutinn hlaupsins er liðinn. Þá er farið að hilla undir lokin. Hringirnir liðu einn af öðrum og ég sá að sett markmið myndi nást ef ekkert kæmi upp á. Það eina sem pirraði mig var að stundum var maður dálítið lengi að finna það sem maður þurfti á að halda í dótinu. Smátafir í hverju drykkjarstoppi draga sig saman þegar upp er staðið. Ég mætti Þorláki í upphafi áttunda hrings. Þá var hann að klára. Frábært hjá honum. Sigurði mætti ég í upphafi níunda hrings þegar hann var að ljúka hlaupinu. Það var gaman að leggja í síðasta hringinn og sjá fram á lokin. Þetta hafði verið frábær dagur og allt gengið eins og best var kosið. Ég kvittaði í gestabókina uppi með hringjunum 10. Það mátti ekki minna vera en að festa þetta í letur í gestabók FÍ. Ég lagði inn í síðasta hringinn upp úr hálf sex og með sama dampi myndi ég ná í mark undir 14 tímum. Það stóð heima og síðasti hringurinn tók klukkutíma og kortér eins og planið var. Ég kom í mark á 13.50 sem ég var hæst ánægður með. Ég var afar ánægður með stöðuna á fótunum. Ekkert hafði komið upp á. Engin blaðra hafði myndast og engin nögl horfið. Lærin voru mjúk og fín og kálfarnir eins og þeir áttu að sér. Ég hafði haldið að mestu jöfnum og góðum dampi yfir allan daginn. Þetta var mun betra en ég átti von á því ekki hafði ég æft svo mikið eða skipulega fyrir þetta. Þess vegna hefði ég getað haldið áfram. Það er óhætt að segja að 10 hringir á Esjunni standa mjög vel undir nafni sem fullorðið ofurhlaup. Þótt kílómetrarnir séu 70 þá segir það einungis hluta af sögunni. Brattinn skiptir svo miklu máli í öllu samhenginu. Það var óvænt ánægja að hitta mömmu og Heiðu frænku við markið. Mamma hefur stundum verið svolítið áhyggjufull yfir að ég væri að ofgera mér í svona dæmum en þarna fékk hún að sjá ástandið á syninum þegar hann kom yfir marklínuna. Móttökurnar í markinu voru fínar og flott verðlaun voru veitt. Það er alltaf ágætt þegar svona þrautir eru yfirstaðnar. Á hinn bóginn er mismikil eftirsjá að svona dögum. Þetta var afar fínn dagur. Veðrið eins og ég veit ekki hvað, umhverfið og umgjörðin frábær og fagmennska og metnaður við framkvæmdina. Starfsfólkið hjálpsamt og allt eftir því. Bros á hverri vör. Þannig á þetta að vera.

Engin ummæli: